Op zondag 11 januari was de laatste viering in de kapel van SWZ Willibrord

Laatste viering in de kapel

Op zondagmorgen 11 januari 2015 was de laatste viering in de
kapel. Het was een waardig afscheid

Er waren hartverwarmend veel mensen.

Het is natuurlijk droevig om afscheid te nemen van een gewijde ruimte waar zo veel beleefd is.

Het einde van de kapel betekent ook het einde van een tijdperk.

Toch was het geen droevige viering.

Rector Faas de Vette gaf ruim aandacht aan de pijn van het afscheid, maar in alles wat hij zei klonk ook door dat datgene waar het ten
diepste om gaat niet gebonden is aan stenen.

Er is iets voorbij, maar er gaat ook iets door, in
vertrouwde en in nieuwe vormen.

In het mooiste geval ontstaat er ook iets nieuws.

Zo zullen er in de nieuwe stilteruimte traditionele
vieringen van protestante en katholieke zijde worden gehouden, maar ook nieuwe
vormen van verdieping en bezinning worden beproefd.

De kapel is door middel van een ritueel 'aan de eredienst
onttrokken', zoals dat officieel heet.

Rituelen helpen bij het maken van een overgang.

Rituelen proberen iets van het onzichtbare zichtbaar te maken.

Pastoor Hagen voerde aan het eind van de viering dit ritueel
uit: hij droeg de heilige voorwerpen die worden gebruikt in de eucharistie de
kapel uit. Daarna doofde hij de Godslamp; het lichtje dat in een katholieke
kerk altijd brandt, als teken van Gods aanwezigheid. Het licht liet zich bijna
niet doven. Een mooi beeld voor het licht dat blijft.